کشف یک باکتری که به بهبود زخم های مزمن دیابتی کمک می کند

دیابت زخم دیابتی باکتری

کشف یک باکتری که به بهبود زخم های مزمن دیابتی کمک می کند

دلایل زیادی برای تمیز نگه داشتن بریدگی ها و زخم ها وجود دارد، اما تحقیقات جدید دانشکده پزشکی پرلمن در دانشگاه پنسیلوانیا نشان می دهد که یک باکتری خاص، Alcaligenes faecalis)A. faecalis)، می تواند بهبود زخم های سخت درمان شونده را در بیماران دیابتی تسهیل کند. در حالی که مطالعات زیادی بر روی باکتری‌های بالقوه مضر در زخم‌ها انجام شده است، محققان دریافتند که A. faecalis، باکتری موجود در بسیاری از انواع زخم‌های مزمن، در واقع باعث بهبود زخم‌های دیابتی می‌شود. محققان دریافتند که این باکتری مفید می تواند با مهار آنزیم هایی که در افراد مبتلا به دیابت بیش از حد تولید می شود، حرکات سلول های پوست را که برای بسته شدن زخم ضروری هستند، تقویت کند. این مطالعها که به رهبری دکترالیزابت گریس، ، پروفسور ساندرا جی لازاروس (استاد درماتولوژی) و الن کی وایت، دانشجوی دکترای دکترا انجام شده است، اخیرا درنشریه Science Advances منتشر شده است.

این تیم می‌گوید که کشف مکانیسم‌هایی چگونگی A. faecalis التیام زخم ها می‌تواند به دانشمندان کمک کند تا درمان‌های جدیدی برای زخم‌های دیابتی پیدا کنند.

دکتر گریس گفت: «این تحقیقات بر اساس تحقیقات قبلی ما است که در آن باکتری‌های موجود در زخم پای دیابتی را در طول زمان مشخص کردیم و بررسی کردیم که چگونه این باکتری‌ها بر نتایج بهبودی تأثیر می‌گذارند. ما انتظار نداشتیم که یک باکتری بتواند التیام را بهبود بخشد، اما این یافته شگفت انگیز انگیزه مطالعات بیشتر روی A. faecalis شد.»

زخم‌های مزمنی که بهبود نمی‌یابند یا خیلی آهسته بهبود می‌یابند، در بیماران دیابتی شایع هستند. این زخم ها می توانند دردناک باشند، افراد را مستعد عفونت بیشتر کنند و با نرخ بالاتری از عوارض و مرگ و میر مرتبط هستند. درمان‌های جدیدی برای درمان این زخم‌های ناتوان‌کننده مورد نیاز است، اما در سال های اخیرپیشرفت‌های درمانی نوینی برای درمان این زخم ها حاصل نشده است.

برای درک اینکه چگونه A. faecalis بر بهبود دیابت تأثیر می گذارد، محققان چندین نوع آزمایش را با موش های دیابتی، سلول های پوست آنها و نمونه های پوست دیابتی انسان انجام دادند. اول، آنها دریافتند که استفاده از A. faecalis برای تلقیح موش های دیابتی که دارای نقص در بهبود زخم هستند، منجر به تسریع بهبود زخم بدون هیچ نشانه ای از عفونت شد. سپس، آنها یاد گرفتند که وارد کردن A. faecalis به زخم‌ باعث می‌شود کراتینوسیت‌ها، که سلول غالب التیام دهنده زخم در اپیدرم است، تکثیر شوند و میزان مهاجرت آنها برای تزمیم زخم افزایش یابد. علاوه بر این، نمونه‌های پوست گرفته‌شده از افراد مبتلا به دیابت با A. faecalis کشت داده شدند و پس از 10 روز، کراتینوسیت‌ها در نمونه‌های دارای این باکتری از نظر آماری رشد بیشتری داشتند.

پس از بررسی های بیشتر، محققان پی بردند که درسلول های موجود در زخم‌های دیابتی موش‌هایی که با A.faecalis درمان شده بودند  ژن‌های مرتبط با فعال‌سازی لکوسیت‌ها از جمله سلول‌های T روشن و فعال می شوند. این سلول ها در سیستم ایمنی حیاتی هستند. همچنین کاهش فعالیت ژن‌های مسئول تجزیه کلاژن، به‌ویژه آنزیم‌هایی به نام متالوپروتئینازهای ماتریکس (MMP) در این سلول ها مشاهده شد. نکته مهم این است که آنزیم MMP در افراد مبتلا به دیابت ببالاست است و نشان داده شده است که این آنزیماز بهبود مناسب زخم جلوگیری می کند. این مطالعه به‌ویژه بر روی MMP-10 متمرکز بود که توسط کراتینوسیت‌ها بیان می‌شود وبیان آن در زخم‌های درمان شده با A. faecalis کاهش می‌یابد.

دکتر وایت گفت: "MMP ها آنزیم های ضروری هستند که اتصالات بین سلول ها را از بین می برند و به سلول ها امکان حرکت می دهند. اما در بیماران مبتلا به دیابت، MMP ها در سطوح بسیار بالاتری وجود دارند." "یافته‌های ما نشان می‌دهد که A.faecalis بیان MMP را در زخم‌ها متعادل می‌کند وامکان بسته شدن سریع‌تر زخم را فراهم می‌کند. همچنین امیدواریم در مطالعات آینده درباره نحوه ارتباط باکتری با سلول‌های پوست و همچنین نحوه تعامل A.faecalis با سایر باکتری‌های موجود در پوست اطلاعات بیشتری کسب کنیم."

این تحقیق جدید حوزه هایی را آشکار می کند که دانشمندان می توانند درمان های بالقوه زخم های دیابتی را کشف کنند. با تمرکز ا بر میکروب‌های دخیل در زخم مزمن و فرآیند بهبود و تعاملات خاص آنها، دانشمندان می‌توانند گزینه‌های بیشتری برای مراقبت از زخم پیدا کنند.

دکتر گرایس گفت: «درمان زخم مبتنی بر باکتری یک حوزه جدید و هیجان انگیز است. راه‌های مختلفی برای بهره‌گیری از یافته‌های ما و کار آینده بر روی میکروبیوم زخم وجود دارد. ممکن است بتوان مولکول‌های پیش‌درمان‌کننده ترشح شده توسط A.faecalis را جدا کرد یا مسیرهایی را که در پایین‌دست اثرات باکتری قرار دارند، هدف قرار داد. هرچه بیشتر کل فرآیند را درک م کنیم، احتمال بیشتری وجود دارد که بتوانیم یافته های خود را برای کمک به بیماران مبتلا به زخم و مشکلات ترمیم پوست به راه حل های عملی تبدیل کنیم."

منبع:

https://www.sciencedaily.com/releases/2024/07/240725154647.htm

D-E-21-05-22